Franciszkanizm

Święty Franciszek, jeden z największych chrześcijańskich świętych urodził się w 1182 roku w Asyżu, w rodzinie bogatego kupca sukiennika Bernardone. Św. Franciszek otrzymał na chrzcie imię Jan, lecz ojciec nazywał go "Francesco - Francuzik" z racji jego zamiłowania do języka francuskiego. Dorastał w czasach gdy wyższe stany społeczne szerzyły zgorszenie zbytkami i rozpustą a lud pogrążył się w obojętności religijnej oraz w głębokiej ciemnocie. Niezwykle uzdolniony wcześnie został przeznaczony do zawodu kupieckiego. Jednakże on marzył o rycerskiej sławie, imponując rówieśnikom wesołością, rozrzutnością i beztroskim życiem. W 1202 roku uczestniczył w wojnie Asyżu z Perugią, podczas której dostał się do niewoli. Po powrocie do domu, w czasie długiej i wyniszczającej choroby św. Franciszek uświadomił sobie powołanie do życia poświęconego służbie Chrystusowi. Siłę zaś czerpał z Ewangelii i według niej krystalizował swoje powołanie, życie i cel przyszłego zgromadzenia.

Odpowiadając na tajemnicze wezwanie - mimo sprzeciwu ojca i wydziedziczenia przywdział ubogą tunikę z kapturem, przepasał ją sznurem upodabniając się tym samym do ubogich wieśniaków. Zamieszkał w pustelni pod Asyżem z zamiarem życia w ubóstwie i służbie biednym.

W 1210 roku przyłączyło się do niego dwunastu braci. Powstała pierwsza wspólnota franciszkańskiej rodziny, z którą udał się do Rzymu, gdzie otrzymał od papieża Innocentego III ustne zatwierdzenie pierwszej reguły nowo powstającego Zakonu. Bracia odmówili posiadania jakiejkolwiek własności, nie przyjmując żadnych godności kościelnych. Praktyka ewangelicznego ubóstwa i przybliżanie ludziom Chrystusa sprawiły, iż na nowo rozpłomieniło się serce stygnącego świata. Idea ubogiego Franciszka w niedługim czasie ogarnęła cała Europę.

W 1211 roku powstał pierwszy konwent w Bolonii. Nieco później św. Franciszek wręczył habit Klarze z Offroducio, dając tym samym początek zakonowi Pań Ubogich, które potem nazwano Klaryskami.
W latach 1212 - 1222 św. Franciszek wielokrotnie podejmował działalność misyjną podkreślając misyjny charakter Zakonu. Owocem tęgo byli pierwsi franciszkańscy męczennicy, którzy w 1220 roku zginęli w Maroku.

W maju 1221 roku założył nową instytucję, znaną dziś pod nazwą trzeciego zakonu. Na Zielone święta tego samego roku zgromadził ostatnią kapitułę generalną, na którą przyjechało około 5 tysięcy braci. Zimą 1223 roku św. Franciszek urządził w Greccio żywy obraz przedstawiający stajenkę betlejemską. Była to pierwsza szopka w historii kościoła.
14 września 1224 roku Franciszek udał się do Alwernii, gdzie otrzymał od rozpiętego na krzyżu Serafina stygmaty Męki Pańskiej. Następnie ułożył u św. Damiana znana "Pieśń do brata słońca" jako podziękowanie Bogu za otrzymane dary. Przygotowany na śmierć, wyczerpany wielkim trudem apostolskim, cierpiący ból od stygmatów, na wpół niewidomy, zmarł 3 października 1226 roku.
W dwa lata później papież Grzegorz IX ogłosił Franciszka z Asyżu świętym. Niebawem mieszkańcy Asyżu wybudowali na jego cześć wspaniały kościół.
Ideał świętości swego założyciela franciszkanie zaszczepili w Polsce już w XIII wieku. Zakon Braci Mniejszych należy do najstarszych i najliczniejszych instytutów życia konsekrowanego w Polsce. Z naszego grona wywodzą się liczni polscy święci i błogosławieni.

Św. Franciszek jest patronem Akcji Katolickiej, a papież Jan Paweł II ogłosił go także patronem ochrony środowiska.
Od chwili śmierci postać św. Franciszka nieprzerwanie fascynuje poetów i pisarzy, malarzy, i muzyków. Włoski reżyser Franco Zeffirelli zrealizował głośny film "Brat słonce, siostra księżyc" poświęcony św. Franciszkowi. Jest to dzieło ukazujące w sposób poetycki życie Biedaczyny z Asyżu - a jego niekwestionowaną atrakcją jest przepiękna, nastrojowa muzyka.